Over Jolanda

Aan zin ontbreekt het me zelden                                           

 

Ondanks de tijd die dingen me kosten.

Ik ontving vier medailles voor marathons en een EHBO-diploma. Ze verstoffen in een la. Maar van het gedoe naar de finish heb ik dagelijks plezier.

 

Drie keer per week een half tot twee uur hardlopen gaf me een conditie die artsen blij maakt. En door blessures leerde ik mijn grenzen kennen. Na jaren verbandleer en reanimatie heb ik nog geen slachtoffer in de stabiele zijligging gedraaid. Toch doe ik het als het moet. Dát vertrouwen.

Zin of betekenis gaat over herhaling

Honderden rondjes van vijf kilometer. Even zoveel keer die zilverberk aan de rechterkant na tien minuten. Zowel bij 28 graden als – 6. Terwijl je spieren versterken en vaardigheden inslijten, zie je nuances. Bomen lopen uit, licht verandert. De route raakt vertrouwd en krijgt kleur.

Godzijdank draait zin niet om een doel

Want die vijfde marathon zit er door blessures niet meer in. We verzetten de bakens regelmatig en de wegen ernaartoe slingeren door het dagelijks leven.

Zo was ik duikinstructeur op de Malediven, als aanloop voor een eigen duikschool op een andere exotische plek. Maar ik werd reisleider. Toen schreef ik de eerste Nederlandstalige reisgids over Nicaragua, waardoor ik in de journalistiek belandde. Ik werkte bij Trouw op de redactie religie & filosofie en vond zin, als cultuurwetenschappelijk afstudeerthema.

Met omleidingen en vertraging kwam ik hier aan

Een zinvol uitgestippelde carrière?
Nou, nee.

Zin geven is oefenen.
En je laten verrassen.
Iedere dag weer.

 

Meer lezen over alledaagse zin? Meld je aan voor de nieuwsbrief.

 

 

Of lees meer over mijn onderzoek naar zingeving. De ervaring van zin beïnvloedt ons welzijn, maar we zijn verleerd deze te cultiveren. Hoe geven we zin in een individualistische samenleving, nu een groot, gemeenschappelijk verhaal voor velen heeft afgedaan?